رواية الوقحه والراقي كنان وروان كاملة جميع الفصول

دm

وطن

ارض

كيان

ارهاب

شهداء

أنا الشهيد أنا المحظوظ

أنا اللي فكرت بأنك لما تمـ.ـو.تني هتخش الجنه

أنا اللي هدخلها وانت اللي هتدخل جهنم بسببي

أنا العريس اللي فرحي مستنيني ف جنتي

أنا الشهيد.

ظابط 1: سيادة العقيد اتصاب، صفوهم.

ظابط 2: حد يأمنا بسرعه.

الاتنين راحوا لكنان اللي واقع ف بركه دm.

ظابط 1: سيادة العقيد، فوق.

ظابط 2: تم السيطره يالا بينا ننقل الجـ.ـر.حه.

(تم نقل جميع الجـ.ـر.حه للمشفي )

الدكتور للممرضه: اكياس دm بسرعه، المشير سامي الصمدي برا جاي يطمن مخصوص ع العقيد كنان.

الممرضه: الحاله شكلها خطر يا دكتور.

الدكتور: الرصاصه معديه من جنب القلب ب سم

ربنا يسترها.

(بعد مرور ست ساعات، الدكتور خرج )

المشير سامي: خير يا دكتور.

الدكتور بأسف: الحاله حرجه جدا هيتنقل العنايه دلوقتي ويارب ال 24. ساعه دي تعدي ع خير.

المشير: ايه اللي حصل بالظبط.

الدكتور: الرصاصه معديه من جنب القلب بحاجه بسيطه

محظوظه سيادة العقيد.

(كنان اتنقل العنايه )

المشير: حد يكلم أهله يعرفهم، بس بالراحه.

ظابط 2: هكلمهم أنا يا فنـ.ـد.م، ربنا يقومه بالسلامه.

نازلى: تسلم ايديك يا روان، العصيرر يجنن.

روان: بترفعى من روحى المعنويه انا عارفه.

نازلى: لا بجد حلو اوى، اتعلمتيه فين؟

روان: اتعلمته فى...

( روان سكتت شويه وافتكرت لما كانت شغاله جرسونه فى كافيه وكان الشيف بيعمله وهى داقته وعاجبها وقعدت تتحايل عليه يوم كامل علشان تعرف طريقته وعرفته وزودت عليه حاجة بقا احسن من طعم الشيف ).

نازلى. : روان، انتى يابـ.ـنتى، روحتى فين.

روان فاقت: ها، كنتى بتقولى حاجة يا ماما.

نازلى: سرحتى في ايه؟

روان: فى كنان.

نازلى: حبيبى ربنا معاه.

روان: وانتى يا ماما عايشه لوحدك ولما بينزل شغله بتتعملى ايه؟

نازلى: اعمل ايه ياعنى، مبعملش قاعدة لوحدى بس انتى خلاص جيتى وهاتملى عليا البيت قطاقيط صغيرة يملوا عليا البيت كله.

روان بحـ.ـز.ن: انشاء الله

( تليفون البيت رن ).

روان: فيه تليفون بيرن.

نازلى: هاقوم اشوف مين؟

( نازلى قامت ومشيت وردت ).

نازلى: الو.

ظابط 2: الو دة بيت العقيد كنان حسن نصار.

نازلى بخــــوف: اه يابنى، دة بيته فيه حاجة؟!

ظابط 2: حضرتك مين؟

نازلى: انا والدته.

ظابط 2: طيب يا افنـ.ـد.م، العقيد اتصاب فى العمليه ونقلوة على مستشفى الجيش وهو دلوقتى فى العنايه المركزة.

( ناززلى الدmـ.ـو.ع غرقت وشها

وقعدت مكانها وسكتت وتليفون وقع منها، روان شافتها جريت عليها )

روان: فى ايه يا ماما؟، ماما...

( روان مسكت التليفون اللى واقع وردت ).

روان: الو.

ظابط 2: هى والدة سيادة العقيد، كويسه.

روان: هو كنان كويس؟

ظابط 2: احم الباشا فى العنايه المركزة، اتصاب فى العمليه.

روان: كن، كنااااان.

نازلي: ابني خديني لابني يا روان.

روان: بخــــوف والدmـ.ـو.ع بدأت تتجمع: يالا.

( روان ونازلى وصلوا المستشفى وسألوا على العنايه المركزة وراحو ولقوا هناك ٢ ظابط ).

نازلى جريت عليهم: انتم تبع كنان؟، هو فين؟، طب بقا كويس.

روان: اهدى يا ماما.

نازلي: ابني فين انطقوا.

ظابط 1: الباشا اتصاب بس هو دلوقتي ف العنايه ادعوله يا فنـ.ـد.م ربنا يعدي الساعات الجايه ع خير.

(دوشه كتير ف المستشفى دكتور رايح دكتور جاي )

ظابط 2 لدكتور: هو فيه ايه.

الدكتور: سيادة العقيد جهاز القلب صفر.

( روان وقفت بعيد وعيطت وارتعشت خــــوف، ضعف، قهر، كـ.ـسرة، دة كله اللى حسته بمـ.ـو.ت ابوها، ودلوقتى بتحسه فى مـ.ـو.ت كنان، شافها ظابط واعتقد انها اخت العقيد ).

كريم: احم اهدى يا انسه، سيادة العقيد انشاء الله هايبقا تمام، دة بطل.

روان: يارب، يارب نجيه علشان خاطرنا.

دكتور: دm بسرعه عايز دm، فصيله O-.

روان بلهفه: نفس فصيلتى، اتفضل.

(الدكتور اخدها لسرير مقابل لسرير كنان ودmها بيتنقل من جمسها لجـ.ـسمه بعد ربع ساعه )

الدكتور: الحمدلله ربنا ستر.

(بص للممرضه وقالها تجيب لروان عصير وتاخدها لاوضه تانيه، روان بصت ع كنان ومش عايزه تخرج).

(روان قامت بسرعه بعد خروج الدكتور والممرضه، حست بدوخه نتيجة لوقفها المفاجئ، وراحت بسرعه عند كنان ).

روان: كنان، انت سامعنى، انت مش هاتمـ.ـو.ت صح، قوم بقا مامتك تعبانه اوى من غيرك

، تعرف مش هى بس انا كمان، تعبانه من غيرك، طيب مين هايناقرنى غيرك، مين هايضاقنى غيرك، مين يا كنان؟، قلبى كان مقبوض، قولتلك متروحش، واصريت تروح، قولتلى الناس ذنبهم ايه، وانا ذنبى ايه؟

(كنان فاق لثواني بصلها وغاب تاني عن الوعي بس مسك ايديها ف الثواني دي مسكها كأنه بيطمنها نازلي دخلت علي ابنها بالقوة وغـ.ـصـ.ـب عن اللي منوعها

نازلى: كنان قوم ي حبيب امك، كده يا كنان تو.جـ.ـع قلبي عليك ده أنا عملتلك ورق العنب اللي طلبته

بصت لروان بدmـ.ـو.ع: الدكتور قالك ايه طمنيني يا بـ.ـنتي.

روان بصدmه من مسكت ايدة كنان ليها بس: كنان مسك ايديا يا ماما.

نازلي: مسك ايديك ازاي هو فاق ردي يا بـ.ـنتي.

روان بفرحه: اه والله، فاق لثانيه واحدة ونام تانى.

نازلي: يارب اشفيه يارب احميهولي يارب ده اللي طلعت بيه من الدنيا ربنا يقومك بالسلامه ليا ولمراتك وحفيدي قوم يا كنان قوم ريح قلب امك

( عيطت بصوتها كله وروان اخدتها ف حـ.ـضـ.ـنها وبصت لكنان تكلمه هي كمان).

روان بصوت مبحوح: قوم يا كنانى، قوم.

كنان فاق وهمس بصوت متقطع: كنانك...؟!

( روان وامه وجريوا عليه وكل واحد مسكت حاجة تبوسها وتطمن انه كويس امه مسكت وشه تبوس فيه وتعيط وروان وطت مسكت ايدة وباستها بكل قوتها وعيطت ودmـ.ـو.عها نزلت على ايدة ).

نازلي: انت كويس يا كنان كويس يا حبيبي.

كنان: ، كح كح

(بص لروان بحنيه وهحاول يرفع ايديه يمسح دmـ.ـو.عها

بس غاب لتاني مره عن الوعي نازلي فضلت تصوت وروان طلعت تجري بره).

روان زعقت: دكتووووووور، عاوزين دكتور.

الدكتور راحلها: خير في ايه.

روان: كنان بيفوق وينام تانى شوفه ماله..

الدكتور: ده طبيعي انتي فكراه عامل الزايدة ده رصاصه ف القلب يا انسه.

روان بضعف: قلبه، طيب ادخل بردوا اكشف عليه.

الدكتور بنفاذ صبر: يا بـ.ـنتي الله يكرمك ورايا مرضي غيره ده طبيعي طبيعي انتي مش فاهمه ليه.

روان زعقت: بقولك ادخل شوفه، اصل والله اطبق فى زمارة رقبتك اطلع روحك فيها.

نازلى طلعت ع الصوت: في اي يا روان بتزعقي ليه كده.

روان: الدكتور بقوله ادخل اكشف عليه بيقولى دة طبيعى يا انسه وعادى ومتجاهلنى وعاوز يمشى.

الظابط كريم راح ع صوتهم: في اي يا انسه.

نازلى بصتله باستنكار: معلش ي دكتور خش شوفه

وانت انسه، انسه مين يا حبيبي.

كريم: ايه يا هانم انا غلطت فى ايه.

نازلي بغـــضــــب: غلطت ف مرات ابني يا حبيبي، ابني اللي مرمي جوا ده.

كريم بصدmه: ايه مـ.ـر.اته، خسارة.

نازلى: نعم!

كريم بأحراج من تسرعه: اصل كنت بحسبك اخته وكنت ناولى لما يقوم بالسلامه اطلب ايدك منه، بس ماليش نصيب، احم انا اسف.

نازلي: امشي يا ابني من قدامي الساعه دي.

الدكتور خرج: يا جماعه قولت ليكوا عادي، الاستاذة اللي مش عارف مالها.

(روان بصتله بغـــضــــب وناويه ع حاجه، هى اصلا مش طايقه حد، وكلامه نفرزها وهوووووب نطت فوق الدكتور تضـ.ـر.ب فيه وتعض )

نازلي: يالهوي ايه يا روان بتعملي ايه قومي يا بـ.ـنتي.

(بعد مناهدة روان قامت من فوق الدكتور بعد لما مبقاش ف وشه حته سليمه ).

الدكتور: أنا مش هسكت ع البهدله وقله الادب دي.

روان: دة عاوز يتربى تانى، تعالى بقا.

نازلي: يا بـ.ـنتي اتهدي بقا ربنا يهديكي، أنا اسفه يا دكتور معلش مـ.ـر.اته اعصابها تعبانه بس.

الدكتور: لا دي قليله الادب.

روان: مـ.ـا.تتلم يا راجـ.ـل انت، انت كلامك بيعصبنى.

الدكتور: لولا سيادة العقيد أنا كنت اخدت إجراء مش هيعجبك.

روان بعند: لا خد، خد يا خويا ولا يهز فيا شعرة.

نازلى: خلاص بقا يا روان، انتى شرسه كدة ليه، احنا اسفين يا دكتور اتفضل على شغلك.

الدكتور: ماشى ياهانم، وعلى فكرة وجدكوا هنا مالوش فايدة هو هايفوق بكرة، روحوا احسن.

روان: مالكش دعوة.

الدكتور: لا اله الا الله، انا ماشى احسن.

نازلي راحت قعدت ع كرسي وغفلت بعد وقت طويل

وروان واقفه قدام شباك أوضته وبتبصله وعماله تكلم ف نفسها.

روان: لا فوق، انا هاتجنن كدة، فوق والنبى، مين هايقولى بومه، فوق، شنبك وانت بتتكلم وحشنى يا كنانى، شنبك دة بينرفزنى، هههه انا بضحك على ايه، انا اتهبلت، قوم يا كنان.

(الصبح شقشق وروان واقفه زي مهي، شويه تمشي تحرك رجليها وتحاول تفوق نفسها وترجع تاني

شافت كنان من ورا الازاز بيتحرك قالت دي تهيئات نوم بس لقيته تاني دخلتله جري).

روان بلهفه: كنان، انت سامعنى.

كنان: سامعك، كح كح، سامعك يا بومه.

روان دفنت وشها فيه وهمست بصوت واطى: قلب البومه.

كنان: مش قولتلك قاعدلك مش همـ.ـو.ت لازم اخلص حقي منك ايه ده انتي بتعيطي ليه تاني أنا كويس اهو.

روان رفعت وشها: حمد على سلامتك.

كنان: الله يسلمك، ماما فين؟!

روان برقه: نايمه.

دكتور دخل عليهم: ايه ده ايه اللى دخلك هنا.

روان: استغفر الله العظيم

الدكتور: يا ستي اتلمي أنا عامل حساب للسيادة العقيد.

روان رفعت نفسها وقلعت الجذمه: لا متعملش حساب لحد وربنا لاربيك، انا اتخـ.ـنـ.ـقت من امك.

كنان مسك ايديها بضعف: روان عيب كده هو في ايه.

روان عيطت: بيزعقلى يا كنان وبيهدلنى وانا معملتش حاجة بقوله يدخل يطمن عليك وانا خايفه كلمنى بقرف.

كنان بصلها بنص عين كده: زعقلك وبهدلك متأكدة

أنا شايف وشه متشلفط مش انتي اللي عملتي فيه كده.

روان: وربنا زعقلى وكلمنى بطريقه وحشه.

دكتور: دى بهدلتنى يا كنان بيه، ايه دى مراتك ازاى دى!

كنان بصله: احترم نفسك يا دكتور، لو هي عملت فيك حاجه أنا آسف بعد اذنك اتفضل دلوقتي

(الدكتور خرج مخـ.ـنـ.ـوق من روان ).

كنان بصلها: اعترفي عملتي فيه ايه،

روان ابتسمت: ضـ.ـر.بته وعضيته وبهدلته.

كنان بضحك خفيفه وتعب: بس مالك حنينه كده ليه.

روان قربت منه وضحكت: علشان انت عيان، قوم بالسلامه وانا اتشقلب.

كنان: ممكن تنادي ماما عايز اشوفها واطمنها عليا.

روان برقه: حاضر، من عنيا الحلوين دول.

( روان طلعت وصحت نازلى بهدوء وبلغتها ان كنان فاق ونازلى دخلتله )

نازلي: كنان حبيبي، انت كويس كده يا نور عيني تو.جـ.ـع قلبي عليك، وتو.جـ.ـع قلب البت دي.

(كنان نفسه يقوم يبـ.ـو.س ايديها بس مش قادر جـ.ـر.حه صعب فضل اسبوع ف المستشفي روان مدلعاه اخر دلع دة غير مشاكستها مع اى حد من الممرضات اللي بتفكر يبصوا للكنان، طبعا غير دكتورة اللى هى بتهزقه فى رايحه وجاى واللى بيخلصه منها كنان.

هايطلعوا.

(روح البيت )

نازلي فتحت وروان سنداه واول مالباب اتفتح اتكلمت بمرح: بخخخ

كنان: بخ ايه يا هبله وانا واقف جنبك.

روان بتذمر: مالكش فيه، كانت هاتتخض مش صح يا ماما.

نازلي بضحك: اه يا حبيبتي كنت هتخض، ادخلي يالا.

(كنان دخل ع أوضته. وارتاح ف سريره، امه انسحبت وفضلت تسيب ليه مساحه مع مـ.ـر.اته اللي قلبها كان هيقف من الخــــوف عليه).

روان نطت جنبه على السريرر: حاسس بو.جـ.ـع يا شبح...

كنان بخبث: اه اوي مش قادر.

روان بخضه قربت: مالك يا كنان حاسس بايه

كنان: قلبي

عايز بوسه

روان خبطته فى صدرة: انت بتهزر خضتنى.

كنان ضحك جـ.ـا.مد وقالها: هتجيبي بوسه ولا افهمك بطريقتي.

روان غمزتله: لا فهمينى انت!

( هى كان قصدها تتحداه انه مش قادر وتعبان ).

كنان: بقا كده مش خايفه يعني، طيب تعالي بقا

(كنان اخدها ف حـ.ـضـ.ـنه وبدأ يبـ.ـو.س فيها برقه عكس اول بوسه ليهم بعد عنها وبص ف عيونها )

كنان: عايزه تفهمي اكتر من كده.

(روان هزت دmاغها، بمعنى ايوة ).

(كنان اخدها ف حـ.ـضـ.ـنه اكتر وبايد واحد بدأ يفك ف زرار قميصها ويبـ.ـو.س كل حته فيها، بس حركته كانت بطيئه وفجاه حس بألــم فظيع حاول ميبنش بس روان اخدت بالها,).

( روان بعدت عنه بهدوء ).

روان: مالك يا كنان فى حاجة و.جـ.ـعتك.

كنان: لا بعدتى عني ليه ايه فوقتي وافتكرتي اتفاقنا.

روان قربت منه: تؤتؤ مفتكرتش، بس انت تبعت.

(كنان حس أنه كان هيورطها هو متقف معاها اتفاق

بصلها )

كنان: اقعدي بس ف جنب وانتي شبه التوكتوك.

روان عرفت انه بيستفزها علشان تبعد قربت منه واتكلمت بين شافيفه: اللى قدامك دى الظابط صاحبك كان بيعاكسنى وعاوز يتقدmلى وزعل خالص ان انا مراتك.

كنان بعصبيه: نعم يا اختى سمعيني تاني كده.

روان قربت منه وباسته وهمست: عاوز يتجوزنى.

كنان: روان اتلمي ولمي الدور، وديني لاخلي يومه اسود

(روان قربت منه اكتر!؟ )

كنان: لو فضلتي تقربي كده كتير مش هبعد.

روان: متبعدش، حد قالك تبعد يا كنانى.

كنان: روان، الاتفاق مش خايفه؟!

روان باسته وهمست: وحشتنى كنت خايفه عليك اوى..

(كنان كل حصونه خلاص وقعت، مـ.ـر.اته وف اوضته وبتقوله وحـ.ـشـ.ـتني عايز اي تانى، اخدها لحـ.ـضـ.ـنه تاني

فهمها بطريقته يقصد ايه حب جهلها ورقتها وشقاوتها

كانت بين ايديه زي الملاك البرئ ).

ضمها لحـ.ـضـ.ـنه وهمس بعد فترة: نـ.ـد.مانه.

روان حطت ايدها على وشه: لا، عمرى ما انـ.ـد.م حتى لما الاتفاق يخلص، انت جوزى حتى بعد ما تطلقنى هاتفضل جوزى يا كنان، انت الراجـ.ـل الوحيد اللى عرفته فى حياتى وثقت فيه وحسيت بالامان والدفى فى حـ.ـضـ.ـنك بعد مـ.ـو.ت ابويا.

كنان: أنا آسف انا مخدعتكيش، مش هقدر مش هقدر اني ارملك أو ايتم ابن ملحقش يشبع مني.

روان ابتسمت بحـ.ـز.ن: متتأسفش، انا فهمت وجهه نظرك وبعدين عادى كلها شهرين يعدوا والدنيا هاتبقا حلوة انت هاتنسانى وانا لا هافضل فاكرة احلى حاجة فى حياتى.

كنان: انتي اجمل حاجه شوفتها ف حياتي يا روان.

روان: متجاملنيش مانا من شويه كنت شبه التوكتوك، متقولش كلام انت مش حاسس بيه.

كنان ضمها ليه: انتي اجمل بـ.ـنت شوفتها وف قلبي حاجات متلخبطه كتير، بس مش قادر.

روان: هون على نفسك يا كنان، هون انت تعبان، متفكرش كتير علشان تعبك.

كنان: مش عايز غير حـ.ـضـ.ـنك وانام، ممكن؟

روان: طبعا انا حـ.ـضـ.ـنى ملكك انت، نام، نام وارتاح.

(كنان فضل ف حـ.ـضـ.ـنها ونام من تعبه وحيرته النهار طلع

باب شقتهم خبط ).

نازلي فتحت: أيوة خير.

: حضرتك البوسطه.

نازلي: خير في تلغراف.

: اتفضلى..

( نازلى اخدت الظرف ولقت فيه قسيمه جواز لكنان وروان استغربت لقت نفس تاريخ جوزاهم نفس اليوم اللى جم فيه وكنان قدامها قعدت من الصدmه واخدت نفسها وفكرت، جابت تليفونها ).

نازلى: الو.

مجهول: خير يا هانم.

نازلى: عاوزك تعرفى كل حاجة عن روان محمود السيد، ساكنه فى...

مجهول: ساعتين، واجبلك كل حاجة عنها.

(عدى الساعتين على نازلى كانهم سنتين فونها رن ).

مجهول: روان محمود السيد ابوها متوفى وعايشه مع امها، امها مريـ.ـضه سكر وقلب هما فقرا وهى بتشتغل علشان تصرف عليهم واخر شغلانه فى محل ورد وصاحبه المحل طردتها علشان اتأخرت ولسانها طويل وهى بقالها عشر ايام مختفيه وقايله للكل انها بتشتغل فى اسكندريه.

نازلى بهمس: يا نهار اسود..

مجهول: اى خدmه تانى يا هانم.

نازلى: اه تعرف تجبلى صاحبه الورد هنا فى بيتى.

مجهول: نص ساعه وتبقى عندك.

(كنان صحي من نومه لقي روان ف حـ.ـضـ.ـنه ابتسم وصحاها)

كنان: روان اصحي.

‏روان: مممم سيبينى يا ماما شويه كمان.

‏كنان: اصحي ي رورو أنا كنان، كنانك.

‏روان فتحت عينها وابتسمت: احلى صباح دة ولا ايه.

‏كنان: صباح الفل يا عروسه.

‏( روان ابتسمت وقربت منه وباسته ).

روان برقه: صباح الفل.

كنان: يالا قومي البسي هدومك كده وتسنديني ونطلع لماما.

روان: حاضر يالا.

( روان قامت واخدت شاور ولبست هدومها وساعدت كنان وسرحتلهة شعره وفضلت تشاكسه كتير وتبوسه وهو مبقاش قادر).

كنان بصلها بخبث: براحتك اوي هطلعه عليكي بس مش دلوقتيى، يالا قومي اسنديني.

روان: قوم يا سيادة العقيد بقيت مكسح.

( كنان شـ.ـدها لحـ.ـضـ.ـنه وسند عليها وطلعوا برا اتفاجئوا بمامته ومعاها سهى صاحبه محل الورد، روان ضـ.ـر.بات قلبها عليت وكان هايغمى عليها وعرفت ان حكايتها خلصت مع كنان، بس للاسف خلصت بدرى، وكنان بصلها بغـــضــــب وبص لامه ومفهمش نظرات امه ).

سهى: ازيك يا روان، كنت جايبلك بقيه فلوسك الى اشتغلتى بيهم الشهر عندى، يالا عفا الله عما سلف.

روان: انتى...

نازلى: اخرسى، اوعى الاشكاال اللى زيك تتكلم فى بيتى.

نازلى: اخرسى اوعى الاشكال االلى زيك تتكلم فى بيتى.

روان بصدmه: الاشكال اللى زي، ومالى بقا يا طنط.

نازلى: واحدة مالكيش اهل باعت نفسها وقبلت انها تيجى تعمل تمثيليه مع واحد غريب على أمه، لا وكمان كـ.ـد.ابه وكدبت على أمها وقالت انها رايحة اسكندريه انا كان ممكن افضحك عندها بس مرضتش علشان حراام الست مريـ.ـضه.

كنان: ماما عيب تكلمي مراتي كده.

نازلي: مراتك اللي انت شاقطها يا ابني يا اخرة تعبي.

(روان بصلتها وبصت لكنان).

روان بغـــضــــب: بس بس انتو الاتنين، انتى عندك حق تشكى فيا كدة، صح بس انا عاوزة اقولك انا بـ.ـنت ناس وعاوزة اقولك ان مش بايعه نفسى ولا حاجة وعاوزة اقولك انا كان فى نيتى اربى ابنك علشان كان عاوز يربينى ويربيكى علشان تبطلى تطلبى منه يتجوز صعبتى عليا لان شوفت ان ليكى حق، منكرش ان كنت بكرة كنان جدا لانه أذانى جدا بس انا دلوقتى عذرته وفهمته.

نازلى: اممم عذرتيه لا ضحكتينى ههههه تلاقيكى بس حبيته.

روان: . وليه لاه منكرش ان انا حبيته.

نازلى: مش على مقاسك يا ماما ولا من توبك، شوفى انتى فين وهو فين، انتى واحدة جاهله معاكى دبلوم فقيرة بتشتغلى بلقمه عيشك، اما هو.

متعلم واتعلم فى احسن مدراس بيتكلم كذا لغه وعقيد فى الجيش له مكانته ووضعه، تقدرى تقوليلى لو حد شافك معاه هايعرفك عليهم انك مين بـ.ـنت مين ابوكى امك انتى معاكى ايه، انتى ولا حاجة عارفه ياعنى ايه ولا حاجة.

كنان بص لامه بصدmه: ماما.

نازلي نهرته: انت تخرس خالص.

بصت لروان: لمي هدومك وامشي من سكات، شكرا اوي يا مدام سهي انك جيتي.

روان: ماليش هدوم عن اذنكوا.

نازلى بسخريه: كمان الهدوم اللى جوا مش بتعتك، لا بس أبنى صرف.

روان: انا كنت بحبك جدا، بس دلوقتى معدنك بان يا نازلى هانم، عن اذنكوا.

كنان بحده: ماما، لغايه كده وكفايه، محدش غلطان غيري، أنا اللي اجبرتها ع الجوازة دي وانا السبب في انها تسيب شغلها لاني خبطتها بالعربيه ومردتش اروح معاها الشغل اقول لصاحبته أن التأخير بسببي وانا اللي قولتلها لو موافقتش ع جوازي منها هعملها فضيحه عند بيتها.

ايه رأيك علشان تقوليلي كل يوم اتجوز ي زفت اوي.

نازلى: انت راجـ.ـل تغلط براحتك محدش هايلومك لكن هى بـ.ـنت تغلط تخسر نفسها وسمعتها وكل حاجة واظن هى اخدت الدرس صح واتعلمته اوى.

روان بدmـ.ـو.ع: صح اتعلمته جدا، شكرا انك فوقتينى.

(كنان وصل لقمه غـــضــــبه من أمه اخد روان من ايديها ودخل اوضتهم )

كنان بإحراج من كلام امه: روان أنا مش عارف اقول ايه.

روان بدmـ.ـو.ع: عادى.

كنان: متعيطيش حقك عليا، أنا آسف أنا السبب ف كل ده أنا اللي هددتك علشان تتجوزيني اللي انتي عايزاه هعملهولك بس سامحيني أنا اسف.

روان عيطت: متعتذرش، قولتلك عادى، المهم يالا اللعبه انتهت، يالا طلقنى خلينى امشى.

كنان بخضه: اطلقك؟

روان بصوت مبحوح: اه يا كنان طلقنى، ايه الغريب فى كدة، اتفاقنا اتفاق وانتهى يبقا نطلق.

كنان: روان، انتي عارفه اني بحس أن ف قلبي حاجه ليكي مش كده.

روان عيطت اكتر: . امممممم عارفه وحاسه.

(كنان اخدها ف حـ.ـضـ.ـنه وسابها تعيط براحتها وهو يشبع من حـ.ـضـ.ـنها، هو مش قادر يستحمل فكره و.جـ.ـعها لو مـ.ـا.ت وسابها لوحدها أو لو مـ.ـا.ت وسابها هي ابن له ).

كنان: روان.

‏روان مسكت فيه اكتر: لا استنى اوع تطلقنى دلوقتى.

( ‏روان بعد شويه ومسحت دmـ.ـو.عها وشبت علشان توصله وباسته كان نفسها تودعه علشان الوداع دة يفضل ذكرى حلوة ليهم هما الاتنين، كنان مصدق انها باسته كارت اخضر اخده مسك وشها بايديه وبدأ يبـ.ـو.س كل حته فيه ويحفر ملامحه كويس ف عقله دفنت وشها ف حـ.ـضـ.ـنه

كنان نزلت منه دmعه مسحها ).

كنان بهمس: انتي كل الحلو اللي ف حياتي، آسف، أنتي طالق.

( روان الكلمه و.جـ.ـعتها وو.جـ.ـعت قلبها عيطت وبدأت تتنفس بصعوبه حاولت تبعد رجليها مش شايلها، كنان اتخض لما لقاها بتحاول تبعد عنه ومش قادرة تتحرك حاول يشالها مش قادر جـ.ـر.حه لسه جديد سندها و اخدها ع الكنبه ).

كنان: روان روان فتحي عينك متعمليش كده، أنامستاهلش كل ده.

روان فتحت عينها بصعوبه: تستاهل يا كنان، تستاهل، انا هاقوم امشى بقا ( مسكت ايدة وباسته بكل الحب اللى جواها ).

( ‏ ‏كنان فكر أنه يقولها لا متمشيش بس لا مش هايقدر يستحمل هتعيش ازاي لو حصله حاجه ساب ايديها بالعافيه وخرج هو وهي من الاوضه ).

نازلي: ايه هتمشي.

كنان: بس بس بقا ي ماما بس روان هنزل اوصلك.

روان: لا لو سمحت، لغايه هنا وكل واحد فى حاله وانسونى كأنى مدخلتش حياتكوا، واسفه جدا يا نازلى هانم، بس صدقينى لو كان بايدى مكنش دة كله حصل، بس نصيحه بعد كدة متعيبش حد بفقرة، الفقر مش عيب، عن اذنكوا.

( روان نزلت تعيط جريت فى الشارع وهى بتعيط والناس بتبصلها وبتستغرب قلبها بيوجـ.ـعها نفسها تصرخ بأعلى صوتها، فكرت فى حـ.ـضـ.ـن امها هايرحها جريت على بيتهم، وصلت وبصت بأستغراب ايه الزحمه اللى تحت بيتهم دى قربت شويه عرفت ان فيه مـ.ـيـ.ـت، ولقت ام سيد واقفه ).

روان: ام سيد فى ايه، مين مـ.ـا.ت؟

ام سيد لفت لما سمعت صوتها: روان انتى فين دة كله.

روان بأستغراب: كنت مسافرة فى حاجة! ماما كويسه.

ام سيد بحـ.ـز.ن: البقاء لله يا بـ.ـنتى.

روان بصدmه: البقاء لله فى مين؟

ام سيد: فى أمك، تعيشى انتى..

روان زعقت: اوعى يا وليه يا مخبوووله انتى، أمى عايشه وكويسه.

(روان طلعت بسرعه على الفوق وكله بيعزيها وهى مش متقبله الفكرة، وقفت لقت المغسلات خلصوا وكفنوا امها سندت على الحيطه ).

المغسله: انتى بـ.ـنتها تعالى يابـ.ـنتى ادخلى سلمى عليها، علشان واجب دفنها، اكرام المـ.ـيـ.ـت دفنه.

( كل الموجودين طلعوا وسابوها لوحدها، وهى قربت وباستها ).

روان دmـ.ـو.عها مغرقه وشها: هو ربنا بيعـ.ـا.قبنى علشان كدبت ولعبت لعبه زى دى، ربنا بيعـ.ـا.قبنى علشان سبتك لوحدك، بابا سابنى وكنان اتتخلى عنى وسابنى وانتى كمان سبتينى، دة انا كنت بجرى علشان ارتمى فى حـ.ـضـ.ـنك، مبقاش ليا حـ.ـضـ.ـن استخبى فيه لما الدنيا تيجى عليا، طب انا عايشه ليه؟، وعلشان ايه؟، مبقاش فيه حاجة فى حياتى حلوة علشان اعيش علشانها، ماما، مـ.ـا.تردى عليا.

، هو انتى مـ.ـو.تى بجد، طب ازاى تمـ.ـو.تى وانتى مش فى حـ.ـضـ.ـنى، ازاى، ماماااااااااااااااااا

( الناس طلعوها بالعافيه وخلصوا اجراءات الدفن واندفنت واخدت روان العزا واتبدلت روان من روان الشرسه الوقحه لروان واحدة تانيه حزينه مبتتكلمش مبتردش على حد وعلى طول سرحانه ولوحدها ).

عند كنان

(امه دخلت عليه لقيته بيلم هدومه )!

نازلي: انت بتعمل ايه؟!

كنان: ماشي هغور ف اي حته.

نازلي: انت ليك عين تقول ماشي.

كنان: انتي السبب في كل حاجه، انتي السبب ف اني اتجوزها واجـ.ـر.حها كده انتي السبب في اني اتجوز اصلا

حبيتها ومش عارف أكمل معاها خايف ع قلبها يتكـ.ـسر لما امـ.ـو.ت.

نازلي: بعد الشر عليك.

كنان: شر هو في شر اكتر من كده، حـ.ـر.ام عليكي قعدتي تطلبي من اتجوز ويوم متجوز علشان اسكتك، تبهدليها البهدله دي.

نازلي: دي مش من مقامك.

كنان: انتي من أمتي وانتي بتتكلمي كده فين كلامك

اوعي يا كنان تعامل حد بغــــرور ولا تقوله كلمه تجـ.ـر.حه ولا تحسسه أن أقل منك فين كلامك ده.

نازلي: يا ابني.

كنان: متقوليش ابني، عارفه لو كنتي مسكتي فيها ومهينتهاش يمكن كنت مسكت فيها أنا كمان.

(كنان قفل شنطته قصاد دmـ.ـو.ع امه صعبت عليه بس هو كمان قلبه مجروح ).

كنان: بتعيطي ليه ها؟

نازلي: متمشيش يا كنان أنا امك يا ابني متسبنيش ابوس ايديك و(جريت ع ايديه تبوسها )

مسكها اتأثر بأمه: لا عاش ولا كان اللي يخليكي تبوسي ايدي، مش همشي بس لو سمحتي سبيني لوحدي.

نازلي هتتكلم بس كنان قاطعها: ماما لو سمحتي.

(نازلي سابته وخرجت، وهو قعد ع سريره بحـ.ـز.ن محسش بيه قبل كده).

بعد مرور ٧ شهور

روان: ليلى ممكن تطلعى الطلب دة مبقتش قادرة اقف على رجلى.

ليلى زميله روان فى كافيه: يابـ.ـنتى ارتاحى، حـ.ـر.ام عليكى كدة بتشتغلى شفتين، انتى مش شايفه منظرك ولا ايه.

روان بتعب: اعمل ايه يا ليلى علشان اقدر ادبر مصاريف الولادة.

ليلى: انشاء الله هاتدبر انا اقنعت امى ياستى اجاى اقعد معاكى فترة الولادة دى واهو بيتك جنبى بيتى مفيهاش قلق ياعنى.

روان ابتسمت بحـ.ـز.ن: ربنا يخليكى ليا يا ليلى، انا هاقوم اخاد دويا واقوم اكمل.

ليلى: ماشى.

( روان قامت واخدت دواها وحسست على بطنها الصغيرة ).

روان بضحك: حامل فى برص، دى منظر بطن فى السابع.

( بصت لنفسها فى المرايه قد ايه اتغيرت يمكن الحمل اللى عمل فيها كدة ولا الوحدة وافتكرت اللى حصل من ٧ شهور، ).

فلاش باااااك.

( روان عاشت فى وحدة بعد مـ.ـو.ت امها استنت كنان كتير يجى ومجاش اظاهر انه حب يكمل حياته من غيرها كانت كل يوم يتتعـ.ـذ.ب دورت على شغل لغايه ما لقت شغل فى كافيه واتعرفت على بـ.ـنت اسمها ليلى وعوضتها شويه عن وحدتها، وفى يوم حست بتعب راحت تكشف عرفت انها حامل فى تلات شهور مكنتش عارفه تفرح ولا تزعل، تفرح لان ربنا رزقها بيبى من كنان حب حياتها، ولا تزعل من انه هايتولد من غير اب، بس الاكيد ان ربنا بيعوضها وبيعوض وحدتها، فضلت لغايه الشهر الرابع وبطنها بدات تبان شويه خافت الناس هايقولوا ايه خصوصا عبود اللى مبيزهقش يوميا يطلب منها يتجوزها ماهى بقت وحيدة ومكـ.ـسورة وهو بيعطف عليها وام سيد اللى كل يوم وتانى جايبه عريس معدى ٥٠ سنه واسمها بتعطف عليها وبتسترها، قررت تسيب بيتهم وراحت سكنت فى شقه جنب بيت ليلى بقت تاخد شفتين علشان تقدر توفرمصاريف ولادتها ).

باااااااااك

: هاتفضلى باصه لنفسك كتير، ف المرايه.

روان بخضه: احم اسفه حضرتك كنت بريح بس.

المدير: طيب يالا خدى الطلب دة على تربيزة ٥.

روان: حاضر

( روان اخدت الطلب وراحت لتربيزة ٥ لقت تلات شباب قاعدين ).

واحد من تلاته: الله! هما بقوا يشغلوا حوامل ولا ايه.

واحد تانى: بس حوامل وتكات اوى، ايه الحلاوة دى.

واحد تالت بص لروان من فوق لتحت: مش عيب على نطع اللى خلاكى حامل يسيبب مزة زيك تشتغل، انتى مفروض تتحطى فى متحف.

( روان كانت بتستحمل كلامهم بالعافيه، بس اول لما قال نطع ومين على كنان حب حياتها مسكت العصير وكبته فى وشه ).

روان بغـــضــــب وصوتها بقا عالى: النطع دة ارجل منك ومن عشرة زيك، انت اللى نطع مش هو.

واحد من تلاته: ودينى منا سايبك انا عاوز مدير المخروبه دى.

المدير: فى ايه يا فنـ.ـد.م، خير؟

الولد الى اتكب فى وشه العصير: انت ازاى تشغل ناس بالمنظر دة عندك بـ.ـنت سـ.ـا.فله وقليله الادب.

المدير: متضايقش نفسك، الزبون طبعا على حق، اللى تأمر بيه هانفذوا.

الولد: تتطرد برة زى الكـ.ـلـ.ـبه، ملهاش شغل.

المدير بص لروان: برة.

روان بقرف: هاستنى ايه من نطع زيه، داهيه تقرفكوا.

( روان خرجت من الكافيه وليلى جريت وراها ).

ليلى: رايحة فين بس، كنتى اعتذرى وخلاص.

روان بعصبيه: لو كان غلط فيا ماشى، بس دة غلط فى كنان، وانا مسمحش لحد ابدا انه يغلط فيه، نهايته انا هاروح تعبت اوى كملى انتى شغلك.

ليلى: طيب خدى بالك من نفسك.

روان بتعب: طيب.